Op 30 juli 1905 sticht E. H. pastoor S. Jacobs samen met de eerste bestuursleden, H. Gilles, C. Verheyen, A. Kolen, E. Vloemans, E. Swaan, J. Bax en C. Van Loon, de fanfaremaatschappij Sint Nicolaüskring.
Deze noeste werkers van het eerste uur stelden “op den 30ste juli 1905” een flink reglement samen, waarin o.a. sprake is van: repetitien, concerten en optochten zijn verplichtend voor de spelende leden. Hoegenaamd geene reden verrechtveerdigt het te laat komen of afwezig zijn, tenzij die reden door de Commissie of den Voorzitter aangenomen zijn. ‘… het bestuur besluit over uitsluiting; broederlijke aanmaningen mogen aangewend worden.’ En om in 1905 wat centen in de kas te krijgen was ook volgende paragraaf van bijzondere waarde: ‘ …de werkende leden zullen jaarlijks 2 franken inleggeld betalen…’. ‘ …het lid dat te laat komt in eene algemene repetitie valt in een boete van 5 centiemen, op een concert 10 centiemen, op eene muziektocht ook 10 centiemen…’.
De reglementen waren uiteraard sterk bindend…

Maar het opzet was toch muziek maken. De eerste muziekmeester Louis De Bondt kweet zich dermate goed van zijn opdracht dat hij in 1907 reeds 31 muzikanten rondom zich had, die trachtten het culturele niveau te Weelde met muziek op te voeren.
De analen vermelden dan ook terecht fier: ‘…in de maand januari 1907 heeft de S.N.-kring drijmaal het winterconcert uitgevoerd. De eerste maal voor de eereleden, twee hectoliters bier zijn dan ook ten beste gegeven, de 2de maal voor het publiek uitsluitend mannenvolk. De zaal was proppensvol. De 3de maal voor het vrouwenvolk. Het getal toeschouwers werd op 200 personen geschat.’

In 1912 lezen we in een jubileumuitgave ter gelegenheid van het 25 jaar pastoor – zijn van E.H.S. Jacobs:
‘ De Sint Nicolaüskring tracht het aangename met het nuttige te paren door het opluisteren der publieke feesten, door het geven van jaarlijksche concerten en door haar maandelijkse uitstappen in de gemeente. Behalve de spelende leden telt onze fanfaremaatschappij nog eereleden welke jaarlijks 5 of 8 franken betalen. De Sint Nicolaüskring bezit ook eene Toneelafdeeling. Jaarlijks geeft deze twee schoone avondfeesten in het lokaal onder het bestuur van August De Bondt. De toneelafdeling bezit alle noodige inrichtingen om de uitvoering harer stukken te doen gelukken. ‘
De diverse optredens en concerten brachten geld in de kas en pastoor S. Jacobs maakt in zijn eigenhandig geschreven ” boek der fanfarenmaatschappij ” melding van een eerste teerfeest.
‘ …mis van 8 uur tot lafenis van de afgestorven broeders, middagmaal 50 man aan tafel, spijskaart: eerst soep, daarna opgelegde groenten en witte bonen met gebraden hesp in de oven, vervolgens gebraad met patatten en eindelijk tongen met pruimen-fruit. ’s Avonds 7 uur: gebraad met patatten en den overschot van ’s middags… er was ook een lekker pint gildebier…’

Na de eerste wereldoorlog beleefde de fanfare een heropstanding en bloei als nooit tevoren: er werden instrumenten aangekocht en enkele vooruitstrevenden reden 2 maal per week naar Turnhout om muziekles te volgen. De toneelafdeling hield gelijke tred en menig muziek- en toneelavond werd door zijn hoge culturele waarde ver in de omtrek besproken en gewaardeerd.
In 1930 werden deze kwaliteiten bekrachtigd en vereerd met de titel ” Koninklijke “.
In hoofdzaak door tussenkomst van het gemeentebestuur werd de fanfare voorzien van een nieuw vaandel en de eerste uniformpetten voor de leden. En dan kwam W.O. II…
’s Zondags voor de vasten van 1945 werd de heropstanding gevierd met een traditioneel geworden toneel- en muziekavond. De fanfare ging mee met haar. Er werd deelgenomen aan festivals en muziekprijskampen. In 1955 richtte de S.N.-kring zelf een festival in te Weelde ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan. Verscheidene muziekkorpsen waren in Weelde van de partij. Meegaan met de tijd betekende in 1956 de oprichting van de ‘drumband’. Een ruime toelage van het gemeentebestuur, het doorzetten van het bestuur en de kranige inzet der jongens maakten hiervan een succes. Eindhout, Pinksteren 1958: drumband 1ste prijs met lof van de jury, muzikanten, 1ste prijs voor stapmarsen en 1ste prijs korpsuitvoering. Kapelmeester Moerenhout, voorzitter van de jury, had geen lofwoorden genoeg voor het piekfijne optreden van onze tamboer-majoor. Inmiddels had een zeer impulsieve Staf Van Leuven de leiding der muzikanten op zich genomen. Met succes overigens: in 1960 twee eerste prijzen te Tessenderlo en een eervolle tweede plaats, in 1964 weer te Eindhout een eerste plaats ‘met lof van de jury’ voor stapmarsen.
De droom om in volledig uniform te kunnen opstappen werd in 1964, mede door de steun van het gemeentebestuur en vele Weeldenaren, verwezenlijkt. In 1965 was de S.N.-kring, uitgedost in vol ornaat, gastheer voor 10 muziekkorpsen, waarvan 2 uit Nederland, ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan.
In 1967 werd dit nog eens overgedaan bij de organisatie van een kantonnale Fedekamwedstrijd.

Het vooruitstrevende bestuur van de S.N.-kring droomde van een meisjesdrumband en een majorettenkorps. In 1973 werd die droom wederom werkelijkheid, opnieuw met de steun van het gemeentebestuur en de Weldse bevolking. Onder de kundige leiding van instructeur Frans Janssen was deze groep jarenlang het pronkstuk van de fanfare. In 1974 moeten we veel te vroeg afscheid nemen van Staf Van Leuven. Zijn betrachting om een totale homogeniteit te scheppen binnen de vereniging door de muziek, is iedereen bijgebleven. De visie van Staf op de toekomst heeft er voor gezorgd dat de fanfare tijdig kon overgenomen worden door een andere muziekmeester.
In datzelfde jaar geeft de fanfare haar eerste Palmzondagconcert onder de leiding van Henri Van Eyndhoven. Het was de start van een jaarlijks terugkerend muziekfestijn in samenwerking met drumband en majorettes. Deze succesformule deed meerdere jaren zaal Sint Jan vol lopen.
De jaren ’70 en ’80 hadden echter ook hun keerzijde: ontspanningsmogelijkheden alom waardoor soms talentvolle jongeren vroegtijdig afhaakten. Het rekruteren van jongeren was een zware opgave en ze houden en laten ontplooien tot volwaardige muzikanten was een tijdrovende en frustrerende bezigheid. Maar het bestuur is nooit bij de pakken blijven neerzitten.

In 1980 kon de S.N.-kring na een ongemeen succesvolle zesdaagse haar leden opnieuw uitdossen in een nieuw uniform. Met nieuwe moed werd er verder gewerkt. De oorspronkelijk gekoesterde hoop om jongeren te kunnen binnenhalen uit de in ’81 opgerichte muziekschool, waaraan de fanfare haar volle medewerking verleende, bleek ijdele hoop. Omwille van de afwachtende houding ging de fanfare enkele moeilijke jaren tegemoet. Daarna werd de jeugdopleiding op een andere leest geschoeid. Er werden (semi-)professionelen ingeschakeld om onze zelf gerekruteerde jeugd op te leiden, om hen dan vanuit de fanfare naar de muziekschool te stimuleren, een beproefde methode die ons geen windeieren heeft gelegd. De manier van rekruteren is ondertussen enigszins verandert.
Sinds 2000 gaan we in de scholen langs en stellen onszelf en onze instrumenten voor aan de kinderen.
In 2009 starten we met huisbezoeken aan de kinderen van het tweede leerjaar om ons voor te stellen en de kinderen warm te maken om een muziekopleiding te volgen via de fanfare.

Henri Van Eyndhoven was, buiten dirigent, tientallen jaren de stuwende kracht in de opleiding van jonge muzikanten. Als we het fanfareleven in Weelde moet indelen in tijdperken, dan is na het eerste tijdperk “Staf Van Leuven”, het tweede tijdperk ” Henri Van Eyndhoven”, een halve eeuw van lesgeven en dirigeren maar ook het secretariaat beheren en nog vele andere dingen. Rie was de rode draad doorheen de fanfare gedurende vele jaren.
In 1992 gaf Rie de dirigeerstok door aan Luc Van den Eynde.
Voor de fanfare toch wel een historisch moment. Voor het eerst hadden wij een buitendorpse dirigent die niet afkomstig was uit onze eigen rangen. Dit zorgde toch voor een soort revolutie. Andere ideeën, andere muziekkeuze, andere manier van werken, andere muzikale eisen zorgden voor de verdere ontwikkeling van onze vereniging.
Een jaar later moest Luc omwille van privé redenen de dirigeerstok doorgeven aan Benny Janssens.
Onder Benny Janssens ondergaat de fanfare toch wel een metamorfose. Zijn enthousiaste en dynamische aanpak slaat op iedereen over en de inspanningen van opleiding van jonge nieuwelingen begint zijn vruchten af te werpen.
In 2002 neemt Luc Van den Eynde het terug van Benny over.
In de loop van die jaren is het gezicht van de fanfare toch wel veranderd. De helft van de muzikanten zijn meisjes en vrouwen en de gemiddelde leeftijd ligt ergens vooraan in de twintig.

Yvonne Peters, lid sinds 1989, is een van die meisjes die de muziekmicrobe serieus te pakken had. Zij doorliep de plaatselijke muziekschool en ging na haar middelbare school naar het Conservatorium van Brussel waar ze in 2004 haar opleiding afrondt. In 2003 neemt ze de dirigeerstok over van Luc Van den Eynde.
Opnieuw een dirigent uit eigen rang en eigen dorp. En wat voor één.
Blakend van enthousiasme zorgt Yvonne samen met mensen van binnen en buiten de vereniging voor de opleiding van de jeugd. Die jeugd beslaat intussen zowat twee – derde van de fanfare. De groep jonge mensen en muzikanten in opleiding verzorgen al sinds 2000 succesvol concerten tijdens de Week van de Amateurskunsten en de Molenfeesten in augustus. Deze groep gaat sinds 2000 ook elk jaar op kamp wat voor de hele groep telkens een bijzondere belevenis is.
Niet alleen het gezicht van de fanfare is veranderd. Eigenlijk is in de loop van de jaren de hele dynamiek rond de fanfare veranderd. Terwijl 100 jaar geleden de fanfare een mannenzaak was en dat gedurende ongeveer 60 jaar zo bleef, is de fanfare van nu een vereniging voor iedereen, voor mannen én vrouwen, jongens en meisjes, voor jong en oud, ja zelfs voor het hele gezin inclusief grootouders.
Het samen muziek maken en er plezier aan beleven was meer dan honderd jaar geleden de belangrijkste beweegreden om een fanfare op te richten.
Samen musiceren en plezier maken is tot op vandaag nog altijd onze reden van bestaan.
Wij hopen onze medemensen nog lang te mogen laten meegenieten van onze muziek.

Wilt u meer weten over onze fanfare: het boek 100 Jaar Sint Nicolaüskring is nog altijd verkrijgbaar. Neem hier contact met ons op!